[ SCROLL DOWN FOR ENGLISH >> ]
.
O Thomas Locher αναλύει τον ρόλο της γλώσσας στη διαμόρφωση της κοινωνίας, της ανθρώπινης συμπεριφοράς και της επικοινωνίας και εξετάζει τις δομές ισχύος, εξουσίας και ιεραρχιών που κρύβονται στον λόγο. Στη σειρά έργων Universal Declaration of Human Rights (Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου), εξετάζει τη δομή, τη σημασία, τα όρια και τα προβλήματα που ενυπάρχουν στις διατυπώσεις αυτού του θεμελιώδους κειμένου για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το Universal Declaration of Human Rights, Article 15 απεικονίζει το Άρθρο 15 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, σύμφωνα με το οποίο όλοι οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα στην εθνικότητα. Το European Convention on Human Rights, Article 6 είναι φωτογραφία του Άρθρου 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που κατοχυρώνει το δικαίωμα στη δίκαιη δίκη. Και στα δύο έργα, ο Thomas Locher παραθέτει ιδιόχειρες και δακτυλογραφημένες σημειώσεις του με ερωτήσεις και σχόλια. Εντοπίζει γλωσσικά ολισθήματα, ανακρίβειες, σφάλματα λογικής και τη συχνά τυχαία ή απερίσκεπτη χρήση λέξεων σε ζητήματα εθνικότητας, καταγωγής, ιθαγένειας και δικαιωμάτων. Παρόλο που τα κείμενα έχουν γενικόλογες διατυπώσεις και είναι γεμάτα αμφίσημες έννοιες, διαδραματίζουν θεμελιακό ρόλο στη νομοθετική διαδικασία και στην συγκρότηση των κρατών και επηρεάζουν ουσιαστικά τη ζωή των ανθρώπων.
O Thomas Locher γεννήθηκε το 1956 στο Μουντερκίνγκεν. Ζει και εργάζεται στο Βερολίνο και τη Λειψία. Είναι πρωτοπόρος της νέο-εννοιολογικής τέχνης και έχει αναγνωριστεί διεθνώς για το έργο του που συνίσταται από εγκαταστάσεις και κείμενα στον τρισδιάστατο χώρο. Για μεγάλο χρονικό διάστημα τον έχουν σταθερά απασχολήσει αρχές όπως η γραμματική τάξη της γλώσσας και η πολυπλοκότητα της λειτουργίας της στον γραπτό λόγο της νομικής επιστήμης και της οικονομίας, και κατά συνέπεια οι πολιτικές της προεκτάσεις και η επίδρασή της στη ζωή των ατόμων και των ομάδων. Τα έργα του είναι αυτόνομες αισθητικές μονάδες, δεν αντιστοιχούν σε γλωσσολογικές ή κοινωνιολογικές έρευνες ούτε αποτελούν εικονοποιημένες θεωρητικές θέσεις.
>>
Thomas Locher analyses the way language determines society, human action and communication, while exploring its inherent structures of power, authority, and hierarchy. In his series of works, Universal Declaration of Human Rights, he probes the structure, meaning, limits and problems inherent in the language used in this milestone document on human rights. Locher’s Universal Declaration of Human Rights, Article 15 is a large photographic panel depicting Article 15 from the Universal Declaration of Human Rights, which stipulates that everyone has a right to a nationality. His second work in the exhibition, European Convention on Human Rights, Article 6 (2018/2019), an enlarged photograph of Article 6 from the European Convention on Human Rights, states the universal right to a fair trial. In both these works, Locher has inscribed in his own hand- and type-written notes, questions and comments that analyse the language used in the Universal Declaration of Human Rights and the European Convention on Human Rights. He points out linguistic slips, inaccuracies, fallacies or the often random, thoughtless and inconsiderate use of words when it comes to defining issues of nationality, nationhood, citizenship and rights afforded by the nation-state, putting their clarity and authority in doubt. Though the texts are formulated as abstractions and are full of ambiguous concepts, they are foundational in law-making, nation building and social engineering and as such they can affect and change people’s lives.
Thomas Locher was born 1956 in Munderkingen and lives and works in Berlin and Leipzig. He is a pioneering artist in the realm of neo-conceptual art who achieved international renown for his spatial text works and installations. He has been consistently concerned over the years with foundations like the grammatical order of language and the complexity of its functioning in legal texts or economics, its political implications and practical impact on the life of individuals and groups. His works, standing as autonomous aesthetic units, do not represent linguistic or sociological research, nor are they theories set into image.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ / ALL ARTISTS
- Πάνος Κοκκινιάς. Πρέσπες, 2009
- Μαρία Βαρελά. Eν πανίον, 2020
- Ελένη Καμμά. Casting Call (Ανοιχτή οντισιόν), 2017-ongoing
- Ειρήνη Βουρλούμη. Party like there is no tomorrow, 2015
- Ειρήνη Βουρλούμη. In Waiting, 2011-2016
- Γιώργος Γύζης
- Βαγγέλης Βλάχος. 1981 (Allagi), 2007
- Αντώνης Πίττας. All Done Go Home, 2019
- Αναστάσης Στρατάκης. Έγχρωμη αποκατάσταση της τελετής αφής της ολυμπιακής φλόγας, κατά τη διάρκεια της ελληνικής στρατιωτικής χούντας (1967), 2016-2018
- Αλέξης Φιδετζής. Babel Fragments, 2022
- Zanny Begg + Oliver Ressler. The Right of Passage, 2013
- Trevor Paglen. NSA/GCHQ Surveillance Base Bude Cornwall, 2014 NSA Dagger Complex, Griesheim, Germany, 2014 NSA-Tapped Fiber Optic Cable Landing Site, Mastic Beach, New York, United States, 2014
- Trevor Paglen. Code Names of the Surveillance State, 2014
- Thomas Locher. Universal Declaration of Human Rights, Article 15, 2005-2006 / European Convention on Human Rights, Article 6, 2018-2019
- Thomas Kilpper. Burnout, 2016-2017
- Tanja Muravskaja. Ours, 2017–2018
- Szabolcs KissPál. From Fake Mountains to Faith (Hungarian Trilogy) (Από τα απατηλά βουνά στην πίστη [Ουγγρική τριλογία]), 2016
- Stéphanie Lagarde. Shepherds, 2021-2022
- Stéphanie Lagarde. Déploiements, 2018
- Stéphanie Lagarde. Bloc ballad, 2018
- Sasha Streshna. 1775, 2011, Herero, 2011, Where did Mr. President go?, 2022
- Navine G. Dossos. No Such Organisation (Δεν υπάρχει τέτοιος οργανισμός), 2018-2020
- Marta Górnicka. Constitution for the Chorus of Poles, 2016
- Marina Naprushkina. Jetzt! Alles für Alle!, 2020
- Marina Naprushkina. I Want a President, 2020-2022
- Loulou Cherinet. Statecraft, 2017
- Liu Chuang. Bitcoin Mining and Field Recordings of Ethnic Minorities, 2018
- Lise Harlev. To Be From Your Country, 2022
- Larissa Sansour. Nation Estate, 2013
- Langlands & Bell. Maison de Force, 1991
- Kristina Norman. Bring Back My Fire Gods, 2018
- Köken Ergun. Ι, Soldier, 2005
- Köken Ergun. The Flag (Bayrak), 2006
- Katya Εv. Augenmusik, 2016
- Jonas Staal. Other-Than-Statecraft #2: New Unions (Πέρα από το Statecraft #2: Νέες Ενώσεις), 2016-2019
- Jonas Staal. Other-Than-Statecraft #1: New World Summit (Πέρα από το Statecraft #1: Νέα Παγκόσμια Σύνοδος), 2012
- Jonas Staal. Collectivise Facebook (Συλλογικοποίηση του Facebook), 2020
- Jaanus Samma. Museum Display, 2019
- Ivan Grubanov. Visitor, 2002-2003
- Femke Herregraven. Liquid Citizenship, 2015/2018
- Ewa Axelrad. Shtamah, 2017
- Ella Littwitz. Yesterday, 2020
- Ella Littwitz. The Unknown Land of the South, 2017
- Daniela Ortiz. ABC of Racist Europe, 2017
- Cristina Lucas. Vexillology, 2015
- Cristina Lucas. Monochromes, 2016
- Bani Abidi. The Reassuring Hand Gestures of Big Men, Small Men, All Men, 2021