ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ
για το έργο του Δημήτρη Αληθεινού, Συμβάν
Το έργο τέχνης περιγράφει πώς ένιωσα πριν φύγω με άδεια για λίγες μέρες τα Χριστούγεννα. Καθισμένη στην καρέκλα μου, μέρα με τη μέρα, βλέποντας πολύ λίγα παιδιά και οικογένειες (τους πελάτες μου), χάνοντας την υποστήριξη και την αλληλεπίδραση με τους συναδέλφους, νιώθοντας ότι τα χέρια μου είναι δεμένα και πέφτουν με βαθιά κούραση. Αυτός ο τελευταίος χρόνος ήταν πολύ δύσκολος και ένιωσα ότι αν έπεφτα, θα έμενα απλώς στο πάτωμα σαν αυτό το άτομο.
ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ
εμπνευσμένο από το έργο της Σοφίας Κοσμάογλου, Η πηγή
Στέκομαι και κοιτάζω.
Το νερό στάζει.
Βλέπω τον εαυτό μου ή τη συνεχή ροή;
Μια ροή που αλλάζει και αντέχει καθώς περνά από πάνω μου.
Μια ροή που αλλάζει και με μειώνει καθώς περνάει από πάνω.
Μια ροή που είναι μια στιγμή και όμως μοιάζει σαν πάντα.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ
- Jones Evie
- Saltmarsh Christina
- Zezus Petrito
- Αλεξανδρή Μαρία
- Βeatrice Αndreotti
- Βένερη Κατερίνα
- Βλάχος Ηλίας
- Βρονταμίτη Φλώρα
- Γιαλιτάκη Εύα
- Γώγου Χριστίνα
- Θεοδωροπούλου Φωτεινή
- Ισχάκη Ελένη
- Καρανίκα Έλλη
- Κινητή Μονάδα ΚΕΘΕΑ Ήπειρος
- Μπέη Μάρθα
- Μπίθα Άννα
- Μπουτσιαράκος Θαλής
- Παραστατίδου Αθηνά
- Παρασχάκη Ειρήνη
- Ποιμενίδης Παναγιώτης
- Σ. Β.
- Στάθη Γ. Κυριακή
- Σταθοπούλου Μαρία
- Σχοινοχωρίτη Δήμητρα
- Τσελάς Ευστράτιος
- Τσούκαλης Ξενοφών
- Φλαμπουράρης Βασίλης
- Ψήλου Δήμητρα
