Η ΤΥΧΗ ΤΟΥ ΤΟΙΧΟΥ
εμπνευσμένο από το έργο του Νίκου Κεσσανλή, Τοίχος
Νόμιζες τελμάτωσες. Νόμιζες τα αποθέματά σου πως τελείωσαν.
Μήπως αυτό ευχόσουν;
Την τύχη σου την φτιάχνεις απ’ τον προσωπικό σου τοίχο.
Γύρνα, κάνε στροφή στο μέσα σου και κάρφωσε έναν καθρέφτη.
Κοίτα!
Τι βλέπεις;
Αντικατόπτριση του μέσα και του έξω. Είσαι το ίδιο.
Αλληλεπίδραση με το εσωτερικό σου ερέθισμα, το περιβάλλον.
Αναρριχάσαι σαν κισσός στον τοίχο της τύχης σου.
Τα εσωτερικά σου όργανα συμπεριφέρονται με την ίδια ενέργεια που βιώνεις στον εξωτερικό χώρο χρόνο σου.
Ανάσα και αέρας
Παλμός της καρδιάς παλμός της Πόλης
Φλεγμονή και ένταση στα καθημερινά σου
Τα θέλω σου βαθιά σου τα γνωρίζεις και τα αποφασίζεις.
Η φύση σού ψιθυρίζει την κατεύθυνση στον δρόμο της αγάπης και του διαλόγου με το σώμα σου.
Άδραξε την συνομιλία με τον τοίχο σου μη σε τρομάζει η σκιά του.
Άνθισε σαν λουλούδι που αγουροξυπνά τα πρωινά στο βουνό.
ανθρωΦώς
βασισμένο στο έργο του Γιώργου Ξένου, Χωρίς τίτλο
Το σημαντικό του τώρα κρύβει το παρελθόν
και χτίζει το φως στο μέλλον.
Ο φόβος ήρθε και σκάλισε το μυαλό φώλιασε στον πυρήνα το συναίσθημα.
Ένα μάτσο νευρώνες στριμωγμένοι στην αμυγδαλή σου έτοιμοι να κατασπαράξουν
το πρωτόγονο δέος.
ποιος διαχειρίζεται ποιον;
εσύ επιβάλλεσαι στο μέσα ή εκείνο σε καταλαμβάνει;
Εκείνο το διάφανο μέσα κραυγάζει και απαιτεί διάλογο. Το ζεις;
το ακούς;
μήπως κοιτάς να τακτοποιήσεις τα πρόσκαιρα;
Μία, δύο, τρείς, δεκατρείς, χίλιες δεκατρείς… διαφορετικότητες εγκλωβισμένες και ανέκφραστες
Αναρωτιέσαι τι σε κάνει να χαμογελάς. Βγες! Δες! Νιώσε!
Βρες τον θησαυρό σου, τα στοιχεία και τα στοιχειά σου στο πράσινο, στο γαλάζιο
στην ανατολή και στην δύση σου.
Κέντησε εσένα.
Στην ντροπή κρύβεται η αναγέννηση και εκκωφαντικά ουρλιάζει για βοήθεια.
Το γκρι σε ευθεία κ όμως τα μάτια ψηλά!
Άνθρωποι σαν φθινοπωρινά φύλλα σκόρπιοι περιμένουν τον θάνατό τους
όπως στα κύτταρά σου η απόπτωση οδηγεί στο τέλμα, στην πτώση.
Ξαναγεννιέσαι όσες φορές ελπίζεις.
Άξιος στα Πρέπει σου όπως εσύ τα χτίζεις.
Αξιοπρέπεια.
Προοπτική επίπτωσης ύπαρξης
βασισμένο στο έργο του Γιώργου Γυπαράκη, Νυχτερινό τοπίο
Ονειρικοί ασκοί κρύβουν το αυθόρμητο στο σκοτάδι τους
Περίτεχνα χαμογελάνε κουνιστές εντερικές έλικες συγκρατώντας το τώρα με το πριν
προσπαθώντας να αφομοιώσουν την καθημερινή πληροφορία, την βιταμίνη που συγκρατεί το είναι.
Χορός πέψης της αντικατόπτρισης που διάφανα ερμηνεύει την ατρόμητη αλήθεια
χαρίζοντας ψεύτικη βεβαιότητα παντοδυναμίας
Στην υπερέκταση της προέκτασης μοναχικός περιπατητής
κολέκτορας εμπειριών
Μόνος εαυτός βελούδινος που μειδιά στις άπειρες εκδοχές του
παραμιλά και λυτρώνεται
Το φανταστικό ορθώνεται στο παρόν με σπαραγμό
Μόνος
Οξυγόνο ελάχιστο στο κοσμικό. Η εφορία της στιγμιαίας ζάλης που ξεθωριάζει στο μακροπρόθεσμο
Γιατί μόνος; Μετουσίωση στην αναπαράσταση του Είναι.
Ανοίγω και βγαίνω.
ΕΚΚΩΦΑΝΤΙΚΟΣ ΚΡΟΤΑΦΟΣ
βασισμένο στο έργο του Θόδωρου, Χειρισμοί-Αντιθεαματικά
Σκλαβωμένος φόβος έρμαιο των νευρικών συνάψεων.
Ναι, απ’ τα σωθικά ξεκινάνε όλα τα βέλτιστα όλα τα χείριστα.
Το ασυνείδητο σε χαλιναγώγηση περνά μέσα από σάρες και κοφτές ανηφόρες
Έκφραση στο απόγειο σε γήινο περιβάλλον. Επανάσταση σε χρώμα ζωηρό και νίκη με ερώτηση.
Η ύπαρξη στην ανατομία της μεταμορφώνει την αύρα του τώρα σε πολυδιάστατο φόντο ενός κόσμου που διαθλάται μοναδικά.
Η γεωμετρία της αντίληψης σε ήχο που ευθύνεται για το ΕΓΩ.
Βλέπεις, αλλά τι;
ΟΛΕΣ ΟΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ
- Ψήλου Δήμητρα
- Φλαμπουράρης Βασίλης
- Τσούκαλης Ξενοφών
- Τσελάς Ευστράτιος
- Σχοινοχωρίτη Δήμητρα
- Σταθοπούλου Μαρία
- Στάθη Γ. Κυριακή
- Σ. Β.
- Ποιμενίδης Παναγιώτης
- Παρασχάκη Ειρήνη
- Παραστατίδου Αθηνά
- Μπουτσιαράκος Θαλής
- Μπίθα Άννα
- Μπέη Μάρθα
- Κινητή Μονάδα ΚΕΘΕΑ Ήπειρος
- Καρανίκα Έλλη
- Ισχάκη Ελένη
- Θεοδωροπούλου Φωτεινή
- Γώγου Χριστίνα
- Γιαλιτάκη Εύα
- Βρονταμίτη Φλώρα
- Βλάχος Ηλίας
- Βένερη Κατερίνα
- Βeatrice Αndreotti
- Αλεξανδρή Μαρία
- Zezus Petrito
- Saltmarsh Christina
- Jones Evie
