Μπία Ντάβου
Σειραϊκές δομές 2 – Οδύσσεια, 1978–1981
Μελάνι και μολύβι σε χαρτί μιλιμετρέ, 21 × 29,7 εκ.
Δωρεά του Ζάφου Ξαγοράρη, 2002
Συλλογή ΕΜΣΤ
Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, η Μπία Ντάβου, επηρεασμένη από τις νέες τεχνολογίες των υπολογιστικών μηχανών αλλά και την πίστη της στον κοινωνικό και επικοινωνιακό χαρακτήρα της τέχνης, συνέλαβε ένα σειριακό σύστημα ανάπτυξης του καλλιτεχνικού έργου που είχε ως βάση του το δυαδικό σημειογραφικό σύστημα αρίθμησης (τα ψηφία 0 και 1) και την ακολουθία Fibonacci. Χρησιμοποιώντας λευκές και μαύρες κουκκίδες ως δομικά στοιχεία, απεικόνισε αρχικά σε μιλιμετρέ χαρτί διάφορες ακολουθίες που προέκυπταν από τη σχέση των δύο προηγούμενων εκάστοτε μονάδων. Τα σχέδια αυτών των σειρών αποτύπωναν έναν οπτικό κώδικα επικοινωνίας ο οποίος μπορούσε να γίνει άμεσα κατανοητός από το κοινό. Η επέκταση της ίδιας πρακτικής στη λινάτσα –με τον αργό, επίπονο χαρακτήρα της διαδικασίας (γ)ραφής– οδήγησε την Ντάβου στο ομηρικό έπος της Οδύσσειας και στην ενότητα έργων Σειραϊκές δομές 2 – Οδύσσεια, 1978–1981. Σε αυτήν οργάνωσε τους ομηρικούς στίχους βάσει αριθμητικών σειρών και τους μετέγραψε σε γεωμετρικό αλφάβητο, δημιουργώντας συσχετισμούς ανάμεσα στους τριγωνικούς σχηματισμούς των ακολουθιών και των ιστίων των πλοίων. Το έργο φανερώνει την εμπιστοσύνη της Ντάβου στην ύφανση – που αποτελεί ίσως την πρακτική που αντανακλά πιο πολύ από όλες τις χειρωνακτικές εργασίες το πλέξιμο του μύθου, μια χειροπιαστή απόδειξη της σύνδεσης μεταξύ κειμένου και υφαντικής τέχνης, γραπτής γλώσσας και κλωστής.
Βιογραφικό
Η Μπία Ντάβου (1932–1996) γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική στο εργαστήριο του Κώστα Ηλιάδη (1952–1958) και στη συνέχεια δίδαξε εκεί ως βοηθός του. Το 1960 παρουσίασε την πρώτη ατομική της έκθεση στην Αθήνα (Νέες Μορφές). Τα πρώτα χρόνια η ζωγραφική της εξελίχθηκε από την παραστατικότητα στην αφαίρεση, διατηρώντας την επιμονή στην οργάνωση της εικαστικής γραφής. Μια αποφασιστική στροφή σημειώθηκε στο τέλος της δεκαετίας του 1960, όταν απομακρύνθηκε βαθμιαία από τη ζωγραφική του τελάρου και οδηγήθηκε σε τρισδιάστατες κατασκευές και περιβάλλοντα. Γύρω στα μέσα της δεκαετίας του 1970 άρχισε να την απασχολεί ευρύτερα το θέμα της επικοινωνίας, ενώ παράλληλα εξοικειώθηκε με τη γλώσσα των μαθηματικών και την τεχνολογία των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Ανέπτυξε τις συνθέσεις της με βάση το δυαδικό σύστημα και την ακολουθία Fibonacci. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 η ποιητική διάσταση του έργου της ενισχύεται με αναφορές στο κείμενο της Οδύσσειας και σε αρχαίους μύθους. Πραγματοποίησε δώδεκα ατομικές εκθέσεις, τις περισσότερες σε συνεργασία με την Αίθουσα Τέχνης Δεσμός. Συμμετείχε σε πολλές ομαδικές και διεθνείς διοργανώσεις. Το 2008 διοργανώθηκε στο ΕΜΣΤ | Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης μια μεγάλη αναδρομική έκθεση του έργου της, στο πλαίσιο της οποίας εκδόθηκε αναλυτικός κατάλογος-μονογραφία.
collection.emst.gr/artists/biadavou
ΟΛΑ ΤΑ ΕΡΓΑ
- Phantom Investigations (Ινώ Βαρβαρίτη, Γιάννης Δελαγραμμάτικας). Κάθε σχέση ανήκει σε άλλες σχέσεις
- Χρύσα. From the Newspaper Book
- Χρύσα. From the Newspaper Book
- Ναυσικά Πάστρα. Αναλογικά
- Ναυσικά Πάστρα. Σύνεκτρον–τετράγωνο–κύκλος
- Μπία Ντάβου. Στήλες και σύννεφα, Υποθετική επέμβαση στους Στύλους Ολυμπίου Διός
- Μπία Ντάβου. Σειραϊκές δομές 2 – Οδύσσεια
- Χριστίνα Μήτρεντσε. European Union – Bookscape XIV
- Χριστίνα Μήτρεντσε. Home is the Net – Bookscape VI
- Καρολίνα Κρασούλη. Μοτίβο (Νοs. 1–3, 5–9, 11–14)
- Καρολίνα Κρασούλη. How to Remember (Plans)
- Χρυσάνθη Κουμιανάκη. Όταν τελειώνει η παράσταση
- Μαρία Βαρελά. Rugs of Life
