Η φωτογράφος Ειρήνη Βουρλούμη, με αφορμή την έκθεσή της με τίτλο «Στον ίδιο χώρο» που παρουσιάστηκε στο ΕΜΣΤ (16.06-20.11.2022), σχεδίασε και πραγματοποιεί δύο εκπαιδευτικά εργαστήρια με τον ίδιο τίτλο: το ένα πραγματοποιείται με τη συμμετοχή εφήβων δεύτερης γενιάς μεταναστών, σε συνεργασία με το SolidarityNow, ενώ στο άλλο συμμετέχουν εξαρτημένες μητέρες με τα παιδιά τους, σε συνεργασία με το κλειστό πρόγραμμα της Μονάδας Απεξάρτησης 18ΑΝΩ. Υλοποιούνται κατά το διάστημα Νοέμβριος 2022 – Φεβρουάριος 2023, στο πλαίσιο του προγράμματος ΕΜΣΤ Χωρίς Σύνορα.
ΕΦΗΒΟΙ, ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
Υλοποίηση του εργαστηρίου σε συνεργασία με το SolidarityNow.
Δώδεκα έφηβοι ηλικίας δεκατεσσάρων έως δεκαεπτά ετών, επισκέφτηκαν την έκθεση και με τη βοήθεια της Ειρήνης Βουρλούμη γνώρισαν το ζωγραφικό έργο του παππού της Ανδρέα Βουρλούμη και τον καλλιτεχνικό διάλογο που η ίδια η φωτογράφος αναπτύσσει μαζί του. Στη συνεχεία, σε μία σειρά πέντε τρίωρων συναντήσεων και μέσα από ασκήσεις γραφής και φωτογραφίας, δημιουργούν τον δικό τους διάλογο με τη ζωγραφική του Α. Βουρλούμη, εξερευνούν την πολιτιστική ταυτότητα τόσο της Αθήνας όσο και της πόλης από την οποία κατάγονται, εκφράζονται καλλιτεχνικά και τελικά εμβαθύνουν στη δική τους ταυτότητα.
ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΜΗΤΕΡΕΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ
Υλοποίηση του εργαστηρίου σε συνεργασία με το κλειστό πρόγραμμα της Μονάδας Απεξάρτησης 18ΑΝΩ.
Η Ειρήνη Βουρλούμη πραγματοποιεί μία σειρά επισκέψεων στον χώρο όπου διαμένουν εξαρτημένες μητέρες με τα παιδιά τους κατά τη διάρκεια της θεραπείας τους και τους παρουσιάζει τον τρόπο με τον οποίο εργάστηκε για να δημιουργηθούν τα δίπτυχα έργα της έκθεσης «Στον ίδιο χώρο». Στη συνέχεια ενθαρρύνει τις συμμετέχουσες να δημιουργήσουν ένα οπτικό ημερολόγιο της παραμονής τους στη μονάδα απεξάρτησης για να το παρουσιάσουν σε ένα αγαπημένο τους πρόσωπο. Το πρόσωπο αυτό μπορεί να βρίσκεται εντός ή εκτός της μονάδας: τι θα ήθελαν να του δείξουν από την καθημερινότητά τους, ή τι πιστεύουν ότι εκείνος/-η θα ήθελε να δει; Πώς θα μπορούσε να είναι μια οπτική ερωτική επιστολή;
Όπως το έργο της Βουρλούμη αποτελεί μια διαδικασία συναισθηματικής σύνδεσης με τον παππού της, η διαδικασία δημιουργίας του οπτικού ημερολογίου μέσα στον χώρο θεραπείας δημιουργεί για τις συμμετέχουσες προϋποθέσεις και δυνατότητες για βαθύτερη και ουσιαστικότερη επικοινωνία μεταξύ τους, με τα άτομα που τις φροντίζουν ή και με συγγενείς τους που στην παρούσα φάση της ζωής τους ζουν χωριστά.
