Παράλληλα με την παρουσίαση του νέου έργου της Γκιουλσούν Καραμουσταφά με τίτλο Η πολυκατοικία στο Project Room, το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης παρουσιάζει ένα μικρό αφιέρωμα στο έργο μίας από τις σημαντικότερες μορφές της σύγχρονης τουρκικής καλλιτεχνικής σκηνής, στο πλαίσιο της σειράς Κάθε Μήνα. Στους δύο χώρους του μεσοπατώματος του Μουσείου θα παρουσιαστούν η διπλή βιντεοεγκατάσταση με τίτλο The Settler (Άποικος), 2003 και η μονοκάναλη βιντεοεγκατάσταση με τίτλο Bosphorus 1954, 2008
The Settler (Άποικος), 2003, Bιντεοεγκατάσταση διπλής προβολής 5:17, Έγχρωμο με ήχο
Η ιστορία στην βιντεοεγκατάσταση με τίτλο The Settler (Άποικος), 2003 βασίζεται στην «αναγκαστική μετατόπιση/υποχρεωτική ανταλλαγή» που παρατηρείται κατ’ επανάληψη στην ιστορία των Βαλκανίων μέσα από ατελείωτους πολέμους. Ένας ποταμός κυλά στο Εντιρνέ (Παλιά Αδριανούπολη), την πόλη της Τουρκίας που συνορεύει με τη Βουλγαρία και την Ελλάδα στη Θράκη, σχηματίζοντας μία λεπτή υδάτινη γραμμή. Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων (1912-13), καθώς και τα επόμενα χρόνια πολλές ανταλλαγές πληθυσμών έγιναν εκατέρωθεν του ποταμού. Δύο οθόνες, που υποδηλώνουν τις δυο πλευρές του ποταμού, λειτουργούν ως χώρος όπου εκτυλίσσονται οι ιστορίες των ανθρώπων οι οποίοι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις ακίνητες και πνευματικές τους περιουσίες, καθώς και τις αναμνήσεις τους. Τα δύο φιλμ τελειώνουν με την ανταλλαγή των προβαλλόμενων εικόνων από τη μία οθόνη στην άλλη. Το έργο The Settler (Άποικος) είναι μια ποιητική ακολουθία της ιστορίας δύο γυναικών από τη μια και την άλλη πλευρά του ποταμού, οι οποίες καταλήγουν στην άλλη πλευρά, αντιμέτωπες η μία με το περιβάλλον της άλλης, που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως το σωστό μέρος γι ‘αυτές αλλά πιθανόν διαφορετικό από αυτό που άφησαν, με τα συναισθήματά τους πληγωμένα από τα ίχνη του πολέμου. Το έργο είναι «ένα αφιέρωμα στις δύο μου γιαγιάδες», αναφέρει η καλλιτέχνις, που έζησαν την πίκρα μακροχρόνιων διενέξεων.
Bosphorus 1954, 2008, Βιντεοεγκατάσταση 5:05 σε λούπα, Ασπρόμαυρο με ήχο
Η βιντεοεγκατάσταση με τίτλο Bosphorus 1954, 2008 αναφέρεται στο βαρύ χειμώνα του 1954, όταν ο Βόσπορος γέμισε με μεγάλα κομμάτια πάγου που μετακινήθηκαν από την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Το γεγονός αυτό ακόμη το θυμούνται ως «αστικό μύθο». Αυτή η απροσδόκητη κατάσταση επέτρεψε στους κατοίκους της Κωνσταντινούπολης να περπατήσουν με έναν απίστευτο τρόπο πάνω στη θάλασσα και να περάσουν από τη μία πλευρά στην άλλη, πατώντας σε κομμάτια πάγου. Η καλλιτέχνις προσπαθεί να δημιουργήσει ένα έργο ανάμνησης ακολουθώντας, μέσα από εικόνες και αφηγήσεις, τα ίχνη αυτών των μαγευτικών στιγμών. Συνεργαζόμενη με έναν αφηγητή (είτε αυτόπτη είτε υποδυόμενο μάρτυρα), ο οποίος μιλά ποιητικά γι’ αυτές τις θρυλικές ημέρες στο Βόσπορο, η καλλιτέχνις δημιουργεί στη βιντεοεγκατάσταση μία χειμωνιάτικη ατμόσφαιρα σε ένα μέρος του κόσμου που οι ξένοι θυμούνται πάντα ως μία ηλιόλουστη όαση.
