Με την ευκαιρία της έκδοσης μιας μεγάλης μονογραφίας, το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στο πλαίσιο της σειράς Kάθε μήνα παρουσιάζει τον σημαντικό Έλληνα καλλιτέχνη της διασποράς Ντίκο Βυζάντιο. Στο αφιέρωμα θα παρουσιαστούν έξι έργα της αφαιρετικής περιόδου του ζωγράφου από τις δεκαετίες του 1960 και 1970 που ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές και μουσεία, καθώς και μια ενότητα εννιά σχεδίων (1973-1979) από τη συλλογή του ΕΜΣΤ, που αποτελούν δωρεά της Μαριλένας Βυζάντιου-Λιακοπούλου. Tα σχέδια με σκληρό κάρβουνο, από τις σημαντικότερες ενότητες του έργου του, ξεπηδούν από την ανάγκη του ζωγράφου απεικονίσει την πραγματικότητα όπως την αντιλαμβανόταν μέσα στο αστικό περιβάλλον του Παρισιού την εποχή εκείνη.
«To ζωγραφικό του σύμπαν είναι πνευματικό, ισορροπεί αντιφατικά ανάμεσα στη σύνθεση και την κίνηση, γεννιέται μέσα από τη σιωπή που το περιβάλλει, της αντιστέκεται και μας την παρουσιάζει» γράφει για το έργο του Βυζάντιου το 1963 ο Ευγένιος Ιονέσκο.
Στο χώρο θα προβάλλεται επίσης το φιλμ Το χρονικό των μορφών (παραγωγή: Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδας, σκηνοθεσία: Ν. Πεττής,) με ομιλητές τον ίδιο τον καλλιτέχνη, τον συγγραφέα και εκδότη του Nouvel Observateur Jean Daniel, τον ιστορικό τέχνης Jean-Luc Chalumeau, τον ιστορικό τέχνης Philippe Dagen, την αδελφή του καλλιτέχνη Μαριλένα Βυζάντιου-Λιακοπούλου, το συλλέκτη Louis Henri de Lignieres κ.ά.
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ
Ο Ντίκος Βυζάντιος, γιος του ζωγράφου Περικλή Βυζάντιου, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1924. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα (1938-1942) στο εργαστήριο του Κωνσταντίνου Παρθένη και στη συνέχεια το 1946, με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης, στις ακαδημίες Julian και Grande Chaumière στο Παρίσι. Εξέθεσε για πρώτη φορά στο Salon des Tuileries το 1947. Στο Παρίσι συνδέθηκε στενά με τον Alberto Giacometti, τον Christian Zervos, τον Ευγένιο Ιονέσκο, το Jean Laude και τον Δημήτρη Γαλάνη, από τον οποίο διδάσκεται τη χαρακτική. Από το 1950 συμμετείχε στα Salons d’Automne, de la Jeune Peinture, de Mai και Réalités Nouvelles. Ακολούθησαν σημαντικές ατομικές εκθέσεις στη γκαλερί Jeanne Bucher το 1965, στο μουσείο Galliera το 1972, στη γκαλερί Karl Flinker τα έτη 1974, 1982, στο Espace des Arts de Chalon-sur Saône το 1997, στο Μουσείο Μπενάκη το 2007 κά. Πέθανε το 2007 στη Μαγιόρκα της Ισπανίας.
