Στο πλαίσιο της σειράς Κάθε μήνα παρουσιάζεται στο Project Room το ιστορικό βίντεο Δημόσιος διάλογος του Joseph Beuys.
Στο έργο αυτό ο Γερμανός καλλιτέχνης κεντρίζει με τις ιδέες του για την κοινωνική γλυπτική και τη σχέση τέχνης, κοινωνίας και πολιτικής, ιδέες που παραμένουν επίκαιρες και προκαλούν και σήμερα το ίδιο έντονο ενδιαφέρον.
Έχουν περάσει 40 χρόνια από την διάλεξη στο κατάμεστο αμφιθέατρο του New School for Social Research της Νέας Υόρκης. Tον Ιανουάριο του 1974, έπειτα από πρόσκληση του γκαλερίστα Ronald Feldman, ο Beuys επισκέπτεται για πρώτη φορά τις ΗΠΑ και εξηγεί στο αμερικανικό κοινό την ανάγκη ύπαρξης μιας «κοινωνικής γλυπτικής» όπου το μέλημα του καλλιτέχνη δεν θα είναι η επινόηση αλλά η ανακάλυψη των σχέσεων ανάμεσα στην κοινωνία, την πολιτική και την τέχνη. Ο Beuys πίστευε βαθιά στην δύναμη μιας οικουμενικής δημιουργικότητας και στην δυνατότητα της τέχνης να επιφέρει επαναστατικές αλλαγές. Η «κοινωνική γλυπτική» του θεωρεί το κοινωνικό σύνολο ως ένα σπουδαίο έργο τέχνης στο οποίο κάθε άτομο μπορεί και πρέπει να συνεισφέρει ισάξια και ισότιμα. Κάθε άνθρωπος είναι ένας καλλιτέχνης είναι μία από τις διασημότερες φράσεις του, δανεισμένη από τον Ρομαντικό ποιητή Νοβάλις που τον επηρέασε.
Υιοθετώντας πρακτικές εκπαιδευτικού τύπου όπως διαλέξεις και σεμινάρια αλλά και συζητήσεις με το κοινό ο καλλιτέχνης έστρεψε το ενδιαφέρον του στο συγκερασμό εννοιών όπως ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα, δημιουργικότητα και δημοκρατία, προκειμένου να υλοποιήσει το πρόταγμα μιας κοινωνικής ουτοπίας, στην οποία τέχνη και ζωή δεν διαχωρίζονται.
Στο δίωρο βίντεο που γύρισε o Willoughby Sharp παρακολουθούμε μια ιδιαίτερα έντονη συζήτηση με το ετερόκλητο κοινό, διακρίνοντας ανάμεσά του καλλιτέχνες όπως οι Claes Oldenburg και Al Hansen.
Ο Beuys έχει σχεδιάσει σε τρεις τεράστιους μαυροπίνακες τα πιστεύω του, τα οποία σβήνει στο τέλος της διάλεξης τονίζοντας ότι ο δημόσιος λόγος, συμπεριλαμβανόμενης και της βιντεοσκοπημένης αυτής συζήτησης, μέσα από τη μορφοπλαστική διαμόρφωση των δομικών του στοιχείων όπως είναι η φωνή και η σκέψη, αποτελεί ένα αυτούσιο έργο τέχνης.
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ
Ο Joseph Beuys γεννήθηκε το 1921 στο Κρέφελντ της Γερμανίας και μεγάλωσε στο Κλίβε. Από το 1947 έως και το 1951 σπούδασε γλυπτική στην Κρατική Ακαδημία Καλών Τεχνών του Ντύσελντορφ, δίπλα στους γλύπτες Joseph Enseling και Ewald Mataré. Επιπλέον, εκτός από τη γλυπτική ασχολήθηκε εκτενώς με το σχέδιο (με πιο χαρακτηριστικά τα σχέδια Codices Madrid του Leonardo da Vinci), τα δρώμενα (actions), τις εγκαταστάσεις, το βίντεο και την κατασκευή πολλαπλών αντικειμένων (multiples). Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ‘60 προσπάθησε να αναθεωρήσει τους παραδοσιακούς τρόπους ερμηνείας της καλλιτεχνικής δημιουργίας μιλώντας για το μέσο της γλυπτικής ως μία πλαστική, δηλαδή ως «μια οργανική δημιουργία εκ των έσω» που περιέχει «περισσότερες δυνατότητες». Τα υλικά που δεσπόζουν σε αυτού του είδους την ενορατική, σαμανιστική και τελετουργική «πλαστική τέχνη και Θεωρία» είναι η τσόχα, το λίπος, το μέλι, το αίμα, ο χαλκός, ο μαυροπίνακας, διάφορα ζώα όπως ο λαγός, το άλογο και το κογιότ, και πλήθος readymade αντικειμένων. Επηρεάστηκε έντονα από το έργο και τη στάση του Marcel Duchamp, παρότι, σε αντίθεση με αυτόν, θα δείξει έντονο ενδιαφέρον για την πολιτική, τα κοινωνικά κινήματα και την δημοκρατία. Στις 22 Ιουνίου του 1967 ίδρυσε στο Ντύσελντορφ το «Γερμανικό Σπουδαστικό Κόμμα σαν Μετακόμμα» το οποίο διαλύθηκε το 1971 με την ίδρυση της «Οργάνωσης για Άμεση Δημοκρατία». Στο μεσοδιάστημα, ίδρυσε στο Ντύσελντορφ μαζί με τον συγγραφέα Heirich Böll το «Ελεύθερο Διεθνές Πανεπιστήμιο για Δημιουργικότητα και Διεπιστημονική Έρευνα» ενώ το 1980 συμμετείχε στην ίδρυση του Γερμανικού Κόμματος των Πρασίνων Die Grunen. Έργα του ανήκουν στις συλλογές των μεγαλύτερων μουσείων διεθνώς ενώ η πιο σημαντική δημόσια συλλογή έργων του στεγάζεται στο Hessisches Landesmuseum Darmstadt στη Γερμανία. Ο πολυσχιδής Αμερικανός καλλιτέχνης, επιμελητής και εκδότης, Willoughby Sharp, έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην γνωριμία του Αμερικάνικου κοινού με τον Joseph Beuys, τον οποίο και γνώριζε από το 1958. Η συνεργασία τους ξεκίνησε από μια συνέντευξη στο Artforum τον Δεκέμβριο του 1969, και συνεχίστηκε στο πρώτο τεύχος του Avalanche (του οποίου ήταν ο εκδότης), στη σειρά Videoviews (1970-1974), αλλά και με τη βιντεοσκόπηση της ιστορικής περφόρμανς του καλλιτέχνη I Like America, America Likes Me, που πραγματοποιήθηκε στην γκαλερί Rene Block της Νέας Υόρκης λίγους μήνες μετά το Δημόσιο Διάλογο. Το 1986 ο Joseph Beuysκαι πέθανε στο Ντύσελντορφ.
